و خدا بزرگتر از آن است که وصف شود

انسان در نیستی و عدم به سر میبرد. خدای بی نیاز بخاطر بخشندگی و مهربانی او را آفرید. هر انسانی با جان و دل خواهان علم، قدرت و زیبایی بیشتر و بیشتر است. خدایی که دانا، توانا و زیبای مطلق است نیاز او را دانسته لذا راه مستقیم اسلام را برای او هموار نموده تا او بتواند از این راه ثانیه به ثانیه به دانایی، توانایی و زیبایی اش بیفزاید. سفری بی پایان و لذت بخش. انسان هر چقدر هم با سرعتی سرسام آور در این راه به پیش رود هرگز به خدا نخواهد رسید و همسنگ او نخواهد گردید. همانگونه که هیچ عددی را نمیتوان یافت که عددی بزرگتر از آن وجود نداشته باشد. ما اگر دور کهکشان راه شیری را نواری کاغذی بپیچیم و روی آن عدد ۹ را بطور پیوسته بنویسیم، باز هم این عدد بینهایت نخواهد بود چرا که اگر یک ۹ دیگر به این عدد اضافه کنیم عددی بزرگتر بدست خواهد آمد. و این است تفسیر ذکر فرح بخش "الله اکبر". این سفر حتی پس از پایان این دنیا هم ادامه خواهد داشت و در بهشت نیز این سیر الی الله پایان نخواهد پذیرفت. البته در بهشت که آخرین منزلگاه است و هیچگاه مرگ یا انتقالی نخواهد بود، برعکس دنیا هیچگونه رنجی وجود نخواهد داشت نه رنج بیماری نه ترس و نه غم و اندوه و نه... هر چند که این رنجها در دنیا برای گناهکار مایه پاک شدن از گناهان و برای بیگناه باعث افزایش درجه بهشتی و نزدیکتر شدن به خدا میشود. خدایی که خیر محض است میفرماید: انجام نمیدهم کاری را و پیش نمی آورم چیزی را برای مومن جز آنچه آن خیر و خوب است برای او. نعمات بهشتی در بهشت دائماً نو به نو مي شوند به اين معنا که وقتی برای بار دوم از نعمتی استفاده میکنند آن دومی باطن اولی است و برای هر نعمتی بينهايت باطن است لذا اهل بهشت دائماً از ظاهر به سوی باطن سفر میکنند و هر ثانیه بیشتر از ثانیه قبلش لذت خواهند برد. هدف نزدیک و نزدیکتر شدن به خداست و رسيدن به خدای نامحدود و بینهایت هم معنی ندارد لذا سير، ابدی است.