الكافی، ج 2، ص 55

امام صادق(ع):

أفضَلُ الْعِبادةِ اِدْمانُ التَّفَكُّرِ في اللهِ وَ قُدرَتِهِ.

برترين عبادت، انديشيدن مداوم درباره خدا و قدرت اوست.

بحار الانوار، ج 78، ص 75

امام علی(ع):

لا خيرَ في عبادةٍ لا علمَ فيها.

عبادتی كه از روی علم و آگاهی صورت نگيرد، خيری در آن نيست.

غررالحكم، ص 198، ح 3932

امام علی(ع):

العبادة فَوزٌ.

عبادت، رستگاری است.

آقای مجتهدی تهرانی:

اولیای خدا در بندگان مخفین

(به کسی که شغلش جمع کردن آشغالاست) نگو آشغالی

بگو

آقا، آقا

شاید خدمت امام زمان(ع) برسه همین

چه میدونی؟

شاید ولی خدا باشه

بندگان خدا رو کوچیک نشمارین

شاید ولی خدا باشن.

الكافی، ج 2، ص 289

حضرت محمد(ص):

سرآغاز نافرمانی خدای عزوجل شش چيز است

حب الدنيا : دوستي دنيا

و حب الرئاسه : و دوستی رياست

و حب الطعام : و دوستی خوراك

و حب النَوم : و دوستی خواب

و حب الراحه : و دوستی راحتی

و حب النساء : و دوستی زنان.

غرر الحكم، ص 199، ح 3942

امام علی(ع):

ما تَقرّبَ متقّربٌ بمثلِ العبادةِ.

هيچ كسي به مانند عبادت، به خدا نزديكي و تقرّب پيدا نكرد.

تحف العقول، ص 296

امام باقر(ع): إنَّ للهِ عُقُوبَاتٍ في القُلُوبِ وَالأبدَانِ، ضَنكٌ في المَعِيشَةِ وَ وَهنٌ في العِبَادَةِ وَ مَا ضُرِبَ عَبدٌ

بعُقُوبَةٍ أَعظَمَ مِن قَسوَةِ القَلبِ.

خداوند را براي دلها و بدنها كيفرهايي است، تنگي در معيشت و سستي در عبادت و به

هيچ بنده اي كيفري بزرگ تر از سنگ دلي چشانیده نشده است.

الخصال، ج 1، ص 285

امام صادق(ع):

ابليس گفت: پنج نفر هستند که هيچ چاره اي براي آنها ندارم

اما ديگر مردمان در مشت من هستند:

۱- کسی که به خدا پناه برد و در همه کارهايش به او تکيه کند

۲- کسي که شب و روز بسيار تسبيح خدا گويد

۳- کسي که براي برادر مؤمنش آن پسندد که براي خود مي پسندد

۴- کسي که هر گاه مصيبتي به او مي رسد، بي تابي نمي کند

۵- کسي که به آنچه خداوند قسمتش کرده، خرسند است و غم روزيش را نمي خورد.

بحار الأنوار، ج 10، ص 368

حضرت محمد(ص):

النَّظَرُ في ثَلاثَةِ أشياءٍ عِبادَةٌ: النَّظَرُ فِي وَجهِ الوالِدَينِ و فِي المُصحَفِ و فِي البَحرِ.

نگاه كردن به سه چيز عبادت است: نگاه به صورت پدر و مادر و به قرآن و به دريا.

سوره اسراء آیه 23

پروردگارت مقرّر داشت كه جز او را نپرستيد و به پدر و مادر نيكى كنيد. اگر يكى از آن دو يا هر دو نزد تو به پيرى رسيدند، به آنان «اُف» مگو و آنان را از خود مران و با آنان سنجيده و بزرگوارانه سخن بگو.

 توحيد در رأس همه‏ى سفارش‏هاى الهى است.

خدمتگزارى و احسان به پدر و مادر از اوصاف موحّد واقعى است.

پدر و مادر سالمند را به آسايشگاه نبريم بلكه نزد خود نگهداريم.

پاداش نگاه مهربانانه به والدين حج مقبول است.

رضايت آن دو رضاى الهى و خشم آنان خشم خداست.

حتى اگر تو را زدند، تو «اُف» نگو، خيره نگاه مكن و دست بلند مكن.

جلوتر از آنان راه نرو.

آنان را به نام صدا نزن.

كارى مكن كه مردم به آنان دشنام دهند.

پيش از آنان منشين.

پيش از آنكه از تو چيزى بخواهند به آنان كمك كن.

از پيامبر(ص) سؤال شد: آيا پس از مرگ هم احسانى براى والدين هست؟ فرمود: آرى، از راه نماز خواندن براى آنان و استغفار برايشان و وفا به تعهّداتشان و پرداخت بدهى‏هايشان و احترام دوستانشان.

مردى از پدرش نزد پيامبر(ص) شكايت كرد. حضرت پدر را خواست و پرسش نمود، پدر پير گفت: روزى من قوى و پولدار بودم و به فرزندم كمك مى‏كردم، امّا امروز او پولدار شده و به من كمك نمى‏كند. رسول خدا(ص) گريست و فرمود: هيچ سنگی نيست كه اين قصه را بشنود و نگريد! سپس به آن فرزند فرمود: «اَنتَ و مالُك لاَبيك» تو و دارايى‏ات از آنِ پدرت هستيد.

زانو زدن در برابر خدا و دزدی از خلق خدا با هم + نمیشوند.

حضرت محمد(ص):

العباده مع اکل الحرام کالبناء علی الرمل.

عبادتی که همراه با خوردن مال حرام باشد، همچون ساختمانی است که روی شن زار.

حضرت محمد(ص) در الکافی، ج۲، ص۱۶۳ میفرمایند:

متعبدترین مسلمان کسی است که دلش نسبت به دیگر مسلمانان 

صافتر و سالمتر است.

حضرت محمد(ص): خیر العیاده اخفها. میزان الحکمه، ج9، ص129

بهترین عیادت ها از مریض آنستکه کوتاه باشد و مزاحم مریض نشویم.

عبادت و بندگی همان سیر الی الله (رفتن به سوی بینهایت) است.

امام صادق(ع):

بندگی خداوند، گوهری است که باطن (نهایت) آن پروردگاری است.

مصباح الشریعه صفحه ۸

ما هر چه عبادت کنیم به خدا (بینهایت) نزدیکتر میشویم

ولی هیچوقت خدا نمیشویم

ما نمیتوانیم عددی پیدا بکنیم که عددی بزرگتر از آن نباشد

بینهایت شدن غیر ممکن است و نامحدود بودن فقط مخصوص خداوند است

انجام کارهایی با قصد قربه الی الله، ما را به بینهایت نزدیک و نزدیکتر میکند.

میگویم من که عددی نیستم ولی افرادی چون امام علی(ع)

و در درجات بالاتر حضرت محمد(ص)

که واسه خودشون تو وادی بندگی، صاحب درجه و به عبارتی عددی بودند

عددی بودند قابل شمارش و بینهایت نبودند

مخلوق بودند و محدود

به قول خدا

اگر همه پیامبران و امامان و دانشمندان و ... جمع بشوند نمی توانند پشه ای بیافرینند.

امام صادق(ع): کان اکثر عباده ابی ذر رحمه الله علیه التفکر و الاعتبار.

بیشتر عبادت ابی ذر که رحمت خدا بر او باد، تفکر و عبرت گرفتن بود.

بحارالانوار، ج۷، ص۳۲۳

هر عملی کز آدمی سر میزند

مزد آن عمل به زودی پشت در، در میزند.

امام علی(ع): اذا احبَّ اللهُ عبداً اّلْهَمَهُ حُسنَ العبادة. «غرر الحكم، ص 198، ح 3935»

زمانيكه خداوند بنده ای را دوست داشته باشد، نيكو عبادت كردن را به او الهام ميفرماید.