بحار الانوار، ج 79، ص 20

حضرت محمد(ص):

لَن يَعمَلَ اِبنُ آدَمَ عَمَلاً أَعظَمَ عِندَ اللهِ تَبَارَک وَ تَعَالي مِن رَجُلٍ قَتَلَ نَبِيّاً أَو إِمَاماً أَو هَدَمَ الکعبَةَ الَّتِي

جَعَلَهَا اللهُ عَزَّوَجَلَّ قِبلَةً لِعِبَادِهِ أَو أَفرَغَ مَاءَهُ في اِمرَأَةٍ حَرَاماً.

هيچ کار (گناه) فرزند آدم نزد خدای تبارک و تعالی سنگين تر از اين نباشد که کسی

پيامبری يا امامی را بکشد يا کعبه را که خداي عز و جل قبله بندگان خود قرار داده است

ويران کند يا به حرام با زنی نزديکی کند.

سوره نساء آیه 93 :

و من یقتل مومنا متعمدا فجزائه جهنم خالدا فیها و غضب الله علیه و لعنه و اعد له عذابا عظیما.

و هر کس مومنی را عمدا بکشد پس جزایش جهنم است در حالیکه در آن جاودان میباشد و خداوند بر او خشمگین است و او را از رحمت خود دور ساخته و عذاب بزرگی برایش آماده کرده است.

اسلام براى جان مسلمان و حفظ امنيت افراد، اهميت بسيار قائل شده و كيفر عذاب ابدى را براى آن مقرر داشته تا جلوى قتل و جرائم سنگين گرفته شود.

مجازات و كيفر سنگين، از عوامل بازدارنده فساد در جامعه و عامل ايجاد و حفظ امنيت اجتماعى است.

در شرايط بحرانى جنگ احد، يكى از مسلمانان، مسلمان ديگرى را به خاطر خصومت‏هاى شخصى دوران جاهليت كشت. حضرت محمد (ص) از طريق وحى آگاه شد و در بازگشت از اُحد، در محلّه‏ى «قُبا»، دستور داد آن مسلمان قاتل را بكشند و به پشيمانى او توجّهى نكرد. مغازى، ج‏1، ص‏304

میزان الحکمه، ج۸، ص۴۱

هر کس با گفتن یک کلمه سبب قتل مؤمنى شود خداوند را روز قیامت ملاقات کند در حالیکه

بین دو چشم او نوشته شده که این شخص از رحمت خدا ناامید است. (کافر است).