محدودیتی که دنیا دارد، اجازۀ خودنمایی به جبرئیل هم داده نمی شود دنیا گنجایش جبرئیل را هم ندارد چه برسد به خدا. رسول الله(ص) به جبرئیل فرمودند: آیا ممکن است به صورت خودت تجسم پیدا کنی؟ گفت: یا رسول الله، من در دنیا جا نمی شوم! جبرئیل به صورت دحیه ی کلبی خدمت پیغمبر(ص) می آمد. حالا ببینید که خدای متعال چه مقام و جایگاهی دارد.
دوران بقا چو باد صحرا بگذشت --- تلخی و خوشی و زشت و زیبا بگذشت پنداشت ستمگر که جفا بر ما کرد --- در گردن او بماند و بر ما بگذشت
حضرت محمد(ص): دوستي دنيا در دل بنده اي جاي نگرفت جز اينكه سه خصلت در آن پيوسته وجود دارد: ۱- مشغوليتي كه رنجش پايان نپذيرد ۲- فقري كه توانگريش درك نشود ۳- آرزوئي كه به پايانش نرسد.
یحیی بن معاذ روزی با برادری بر دهی بگذشت.
برادرش گفت:
اینجا خوش دهی است.
یحیی وی را گفت:
خوش تر از این ده دل آن کس است که از این ده فارغ است.
امام سجاد(ع):
عجبا کل العجب لمن عمل لدار الفناء و ترک دار البقاء!
شگفتا از کسی که کار می کند برای دنیای فانی و ترک می کند سرای جاودانی!
امام علی(ع): مَا قَالَ النَّاسُ لِشَيْءٍ طُوبَى لَهُ إِلَّا وَ قَدْ خَبَأَ لَهُ الدَّهْرُ يَوْمَ سَوْءٍ. در این دنیا، مردم چيزى را نگفتند خوش باد، جز آن كه روزگار، روز بدى را براى آنها تدارك ديد. به همین خاطر، ایشان دنیا را در خطبه ۳ نهج البلاغه، اینگونه معرفی میکنند: دنیای شما نزد من از آب بینی بزغاله ای بی ارزش تر است.
دار بالبلاء محفوفه و بالغدر معروفه ... الامان منها معدوم ... و انما اهلها فیها اغراض مستهدفه ... دنیا خانه ای است پوشیده از بلاها و به حیله و نیرنگ شناخته شده ... امنیت در آن وجود ندارد ... و اهل آن همواره هدف تیرهای بلا هستند ...
نخستین عبرت و دلیل بر خالق جل و علا هیئت بخشیدن به این عالم و گردآوری اجزا و نظم
آفرینی در آن است. از این رو، اگر با اندیشه و خرد، در کار عالم، نیک و عمیق تامل کنی، هر
آینه آن را چون خانه و سرایی می یابی که تمام نیازهای بندگان خدا در آن آماده و گرد آمده
است. اینها همه دلیل آن است که جهان هستی با اندازه گیری دقیق و حکیمانه و نظم و
تناسب و هماهنگی آفریده شده است. آفریننده آن یکی است و او همان شکل دهنده، نظم
آفرین و هماهنگ کننده اجزای آن است.
دوستی دنیا سرچشمه تمام خطاهاست.
خدایـــــــــــــــا تو همه را می بینی و هیچکس تورا نمی بیند!!!