الكافی، ج 2، ص 341
امام صادق(ع): انَّ مما اعانَ اللهُ به علي الکذابينَ النّسيانَ. از چيزهايی كه خداوند دروغگويان را بدان دچار مي كند، فراموشی است.
امام صادق(ع): انَّ مما اعانَ اللهُ به علي الکذابينَ النّسيانَ. از چيزهايی كه خداوند دروغگويان را بدان دچار مي كند، فراموشی است.
حضرت محمد(ص): أوحي الله عزّ و جلّ إلي موسي بن عمران أنّ المغتابَ إذا تاب فهو آخِر مَن يَدخُلُ الجنةَ و إن لم يَتُبْ فهو أوّل من يَدخُلُ النّارَ. خداي عز و جل به موسي بن عمران(ع) وحي نمود كه شخص غيبت كننده اگر توبه كند، آخرين كسي است كه داخل بهشت مي شود و اگر توبه نكند اولين كسي است كه وارد جهنم مي گردد.
امام علی(ع): مَعَ الثّروَةِ تَظْهَرُ أَلْمُرُوَّةُ. جوانمردی، هنگام دارايی آشكار مي شود.
امام صادق(ع): أفضَلُ الْعِبادةِ اِدْمانُ التَّفَكُّرِ في اللهِ وَ قُدرَتِهِ. برترين عبادت، انديشيدن مداوم درباره خدا و قدرت اوست.
حضرت علی(ع): يَكتَسِبُ الصّادقُ بصِدقِهِ ثلاثاً انسان راستگو به واسطه راستگوئی، سه چيز را به دست مي آورد حُسن الثّقَةِ بِهِ حسن اعتماد و اطمينان ديگران به او و المحَبَّةَ لَهُ جلب محبت ديگران به سمت او و المَهابَةَ عَنهُ و هيبت او دلهاي ديگران را تسخير مي كند. غرر الحكم، ص 218، ح 4358
حضرت محمد(ص): اِعْمَلْ لِوَجْهٍ واحِدٍ يَكْفيكَ الْوُجُوُهُ كُلَّها. برای خدا كار كن، تو را از همگان كفايت مي كند.
امام صادق(ع): جاءَ رجلٌ الي النبيّ - صلّي الله عليه و آله - فقال يا رسول الله من أبَرُّ؟ قالَ: اُمُّكَ، قالَ: ثمَّ من: قال اُمُّكَ ... . شخصي خدمت رسول خدا(ص) رسيد و گفت: ای رسول خدا به چه كسي نيكي كنم؟ حضرت فرمود: به مادرت. گفت: بعد از او به چه كسي؟ حضرت فرمود: به مادرت. گفت: سپس به چه كسي؟ حضرت فرمود: به مادرت. باز پرسيد: بعد از او به چه كسي؟ حضرت فرمود: به پدرت.
امام صادق(ع): كانَ فيما وَعَظَ اللهُ تبارك و تعالي به عيسي بن مريم(ع): ... وِ اَعلَم أنَّ رأسَ كُلَّ خطيئةٍ و ذنبٍ حُبُّ الدنيا فلا تُحِبَّها فَإنّي لا أُحِبُّها. از جمله موعظه هاي خداوند به حضرت عيسي(ع) اين بود كه: بدان كه ريشه هر خطا و گناه، دوستي دنياست پس آن را دوست نداشته باش و البته من آن را دوست ندارم.
امام صادق(ع): كثرةُ الاكل مكروه. پرخوری، مكروه (و امری ناپسند) است.
قيلَ لِرَسولِ الله(ص): بِمَ يُعْرَفُ المؤمنُ؟ قالَ: بِوَقارِهِ وَ لينِهِ و صِدقِ حديثهِ. از رسول خدا(ص) سؤال شد: مؤمن را با چه چيزي مي توان شناخت؟ حضرت فرمود: با ميزان وقار، نرم خوئی و صداقت در گفتارش.
امام علی(ع): سَبَبُ الشَّحْناءِ کثْرَةُ الْمِراءِ. کثرت جدل و مراء، باعث بغض و کينه است.
امام کاظم(ع): مَنِ اقْتَصد وَ قَنَعَ بَقيتْ عليه النِّعمة و مَن بذَّر و أسرف زالتْ عنه النّعمة. كسي كه در زندگي ميانهروي و قناعت كند، نعمتش باقي ميماند و كسي كه اسراف و زياده روي نمايد، نعمتش زايل شود.
امام صادق(ع): إنما المؤمنون إخوة بنو أب و أم و إذا ضرب علي رجل منهم عرق سهر له الاخرون. مؤمنان، با يكديگر برادر (ديني) اند و همگي همانند فرزندان يك پدر و مادر و چون رگ يكي از آنان زده شود «مصيبتي بر او وارد شود» ديگران در غم او خوابشان نبرد.
امام صادق(ع): كسبُ الحرام يَبينُ في الذُّريّة. (اثر) كسب حرام در ذريه و فرزندان آشكار مي گردد.