نهج الفصاحه، ص 80، ح 426
حضرت محمد(ص): اقرؤوا القرآن فان الله تعالي لا يعذّب قلباً وعي القرآن. قرآن را بخوانيد، به درستی که خداوند قلبی را که قرآن را دريافته عذاب نمي کند.
حضرت محمد(ص): اقرؤوا القرآن فان الله تعالي لا يعذّب قلباً وعي القرآن. قرآن را بخوانيد، به درستی که خداوند قلبی را که قرآن را دريافته عذاب نمي کند.
امام کاظم(ع): القرآن کلام الله لا تجعل له اسما من عندک فتکون من الضالين. قرآن کلام خداوند است قرار نده برای آن اسمی از طرف خودت که اگر چنين کنی از گمراهان ميباشی.
امام علی(ع):
القرآن غني لا غني دونه و لا فقر بعده.
قرآن ثروتی است که پس از او ثروتی نيست و فقر و گرفتاری ای بعد از آن وجود ندارد.
امام علی(ع): حملة القرآن في الدنيا عرفاء اهل الجنة يوم القيامة. حاملان (همراهان) قرآن در دنيا، عرفاء بهشت هستند در روز قيامت.
حضرت محمد(ص): ليس شيءُ اَشدّ علي الشيطان من قراءة في المصحف نظراً. نيست چيزي سخت تر بر شيطان از قرائت قرآن در حال نگاه کردن به خود قرآن.
سئل عن ابي جعفر - عليه السّلام - عن القرآن، خالق ام مخلوق؟ از امام باقر - عليه السّلام - سؤال شد از قرآن، که خالق است يا مخلوق؟ فقال لهم: ليس بخالق و لا مخلوق، إنما هو کلام الخالق. امام - عليه السّلام - فرمود: نه خالق است و نه مخلوق، همانا او کلام خالق است.
امام باقر(ع): من لم يُبرئهُ الحمد لم يُبرئهُ شيءٌ. هر که را سوره حمد بهبود نبخشد، هيچ چيز او را بهبود نبخشد.
امام کاظم(ع): در قرآن، شفای هر دردی وجود دارد.
خدایـــــــــــــــا تو همه را می بینی و هیچکس تورا نمی بیند!!!