قرآن کریم مشخص میکند چه کسی خوب است و چه کسی بد، نه مردم.


مردم امروز برایت کف و سوت میزنند و فردا به بدترین شکنجه ها هم برایت رضایت نمیدهند!

امام باقر(ع) در تحف‏العقول صفحه 284 میفرمایند:

ای جابر، آگاه باش که ولايت ما را نخواهی داشت مگر چنین باشی که اگر تمامی اهل دیارت عليه تو جمع شدند و گفتند تو فرد بدی هستي اين سخن تو را محزون نكند و اگر گفتند تو فرد شايسته ای هستی، این حرف تو را خوشحال نكند، فقط خودت را بر قرآن کریم عرضه نما.


امام علی(ع) در نهج البلاغه خطبه 158 درباره قرآن میفرمایند:


اَلْقُرْآنُ دَوَاءَ دَائِكُمْ.

قرآن دوای دردهای شماست.

قرآن کریم تا زمانی اعتبار دارد که بشر خانه ای سست تر از خانه عنکبوت پیدا نکند.


سوره عنکبوت آیه ۴۱

إنَّ أَوْهَنَ الْبُيُوتِ لَبَيْتُ الْعَنكَبُوتِ.

بدون شک سست‏ترين خانه‏ها خانه عنكبوت است.


قرآن در قرآن



سوره ق آیه ۱: الْقُرْآنِ الْمَجِيدِ: قرآن مجید است و باید مورد تمجید واقع شود.

سوره واقعه آیه ۷۷: لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ: قرآن کریم است و باید مورد تکریم واقع شود.

سوره حجر آیه ۸۷: الْقُرْآنَ الْعَظِيمَ: قرآن عظیم است و باید مورد تعظیم واقع شود.


ملاصدرا در مقدمه تفسير سوره واقعه مى‏گويد:



بسيار به مطالعه كتب حكما پرداختم تا آنجا كه گمان كردم كسى هستم

ولى همين كه كمى بصیرتم باز شد خودم را از علوم واقعى خالى ديدم

در آخر عمر به فكر فرو رفتم كه

به سراغ تدبّر در قرآن و روايات محمّد و آل‏محمّد عليهم السلام بروم.

يقين كردم كه كارم بى‏اساس بوده است

زيرا در طول عمرم به جاى نور در سايه ايستاده بودم

از غصه جانم آتش گرفت و قلبم شعله كشيد

تا رحمت الهى دستم را گرفت و مرا با اسرار قرآن آشنا كرد

و شروع به تفسير و تدبّر در قرآن كردم

درِ خانه‏ى وحى را كوبيدم، درها باز شد و پرده‏ها كنار رفت.


سوره طارق آیات 13و14


إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ وَ مَا هُوَ بِالْهَزْلِ

در حقیقت قرآن قاطع و روشنگر است و آن شوخی نیست.


حضرت محمد(ص) درباره احادیثی که به دست مردم میرسد، میفرمایند:


فَمَا وَافَقَ كِتَابَ اللَّهِ فَخُذُوهُ وَ مَا خَالَفَ كِتَابَ اللَّهِ فَدَعُوهُ.

 هر حديثی که براي شما نقل کردند اگر مطابق قرآن بود آن را بگيريد و اگر خلاف قرآن بود آن را ترک کنيد.

الكافی، ج1، ص۶۹


رسول الله(ص): ان لکل شیء حلیه و حلیه القرآن الصوت الحسن.


برای هر چیزی زینتی است و زیور و زینت قرآن هم، صدای نیکو است.

بحارالانوار، ج۹۲، ص۱۹۰