محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۲، ص۳۲۰



یکی از اصحاب امام صادق(ع) میگوید:

عرض کردم چه چیزی ایمان را در بنده خداوند تثبیت میکند؟

امام(ع) فرمودند: تقوا.

عرض کردم: چه چیزی ایمان را از او میگیرد؟

فرمودند: طمع.


در مذمت طمع این روایت از امام سجاد(ع) کفایت میکند:




همه خیر را در این دیدم که طمع خود را از آنچه در دست مردم است قطع کنم.

الکافی، ج۲، ص۳۲۰



طمع، انسان را از کرامت انسانی تهی میکند.



دو نوجوان با یکدیگر دوست بودند که یکی نان داشت و دیگری نان و عسل. نوجوانی که نانخالی داشت، رو به دوستش کرد و گفت: مقداری از عسل را به من هم بده. او گقت: میدهم،بشرط آنکه سگ من شوی. نوجوان پذیرفت و نوجوانی که عسل داشت، بندی به گردن اوانداخت و او شروع کرد به پارس کردن تا مقداری عسل به دست بیاورد.

ملا احمد نراقی، معراج السعاده، ص۲۰۰


امام باقر(ع) در الکافی، ج۲، ص۳۲۰ میفرمایند:



بد بنده ای است برای خدا، آنکس که طمعی دارد که او را به دنبال خود میکشاند.

حضرت محمد(ص): الطمع یذهب الحکمه من قلوب العلماء. میزان الحکمه، ج5، ص550



طمع، حکمت را از قلوب دانشمندان میبرد.