وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُواْ فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُواْ أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُواْ اللّهَ فَاسْتَغْفَرُواْ لِذُنُوبِهِمْ وَمَن يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ

 اللّهُ وَلَمْ يُصِرُّواْ عَلَى مَا فَعَلُواْ وَهُمْ يَعْلَمُونَ.


افراد با تقوا كسانى هستند كه هرگاه كار زشتى انجام دهند و يا به خويشتن ستم كنند خدا را

 ياد كرده و براى گناهان خود استغفار مى‏كنند. و جز خدا كيست كه گناهان را ببخشد؟ و متّقين

 چون به زشتى گناه آگاهند بر انجام آنچه كرده‏اند پافشارى ندارند.


نشانه‏ى تقوا توبه فورى از گناه است.

ياد خدا رمز توبه است.

گناه، ظلم به خويشتن است.

تنها خداوند است كه گناهان را مى‏بخشد.

متّقى كسى است كه اصرار بر گناه نداشته باشد زيرا اصرار بر گناه نشانه‏ى سبك شمردن آن و

 غفلت از ياد خداست.