امام علی(ع):

القُلُوبُ قَاسِيَةٌ عَن حَظِّهَا لاهِيَةٌ عَن رُشدِهَا سَالِكَةٌ في غَيرِ مِضمَارِهَا كَأَنَّ المَعنِيَّ سِوَاهَا وَ كَأَنَّ الرُّشدَ

في إِحرَازِ دُنيَاهَا.

دلها در به دست آوردن بهره و حظ معنوی خود، سخت گشته اند

و از رستگاری خويش غافل شده اند

و در راهی جز مسير خويش، ره مي سپارند

گويی مقصود چيزی جز دلهاست

و گويی رستگاری آنها در به دست آوردن دنيايشان است.