خدا يعنی وجود محض، صرف، بدون هيچ قيد و حدّی.

چنين خدايی محقّق و موجود است

و روشن است كه چنين وجودی تركيب بردار نخواهد بود

چون هر تركيبی مستلزم نوعی دوگانگی است

و دوگانگی فرع بر وجود وجه تمايز است

و هر وجه تمايزی قيد است.

پس لازمه ی مركّب بودن وجود محض، مقيّد بودن است.