زنی را فرض کنید که مردش او را باور ندارد یا بالعکس

او حاضر است تمام زندگی اش را بدهد در عوض همسرش او را باور داشته باشد

به او ایمان داشته باشد.

چقدر زشت است اگر مردی بعد از بستن پیمان زناشویی به همسرش شک داشته باشد و

بی وقفه او را مورد آزمایش قرار بدهد. مقدمه ای بود برای این مطلب:

خداوند از ما انتظار ندارد که لحظه ای به او شک داشته باشیم که آیا وعده اش را عملی

می کند یا نه. ما متاسفانه زمانی طولانی تحقیق می کنیم که به حقیقت برسیم و

وقتی هم به نتیجه رسیدیم و قبول کردیم که مثلا روز قیامت فرا خواهد رسید، باز با یه نسیم ملایم

به هم میریزیم! آیا اگر واقعا از این لذت گناه بگذرم، خدایی هست که ببیند؟!

امام علی(ع):

نوم علی یقین خیر من صلاة فی شک.

به يقين خفتن به كه با دو دلی نماز گزاردن.

حکمت ۹۷ نهج البلاغه

کاش خدا را باور داشته باشیم

قرآن (حرفای او) را باور داشته باشیم

به سخنان نورانی و معطر انبیاء و اولیاء علیهم السلام (ماءموران او) ایمان داشته باشیم.

هر گناهی که می کنیم و جام تعارفی شیطان که حاوی خون جوشیده و چرک و فاضلاب است را

سر می کشیم، در واقع زیر ورقی را امضا می کنیم که در آن نوشته شده:

خدایی وجود ندارد