اين نوع رابطه از نظر اسلام حرام است و قرآن از دوستي بين دختر و پسر و اينگونه روابط نهي کرده

است زيرا عفت عمومي جامعه با اينگونه روابط آسيب جدي مي بيند، پايه هاي ازدواج و خانواده

سست مي شود و صدها مفسده اخلاقي براي دختر و پسر و جامعه دارد. نيازهاى عاطفى و غرايز

ديگر در ايام جوانى، آدمى را به سوى «دوست داشتن و عشق ورزيدن» سوق مى‏دهد كه البته اين

يك امر طبيعى و غريزى است و كمتر مى‏توان راهى براى گريز از آن پيدا كرد.

آنچه در اين مقوله اهميت دارد، كنترل عقلايى بر احساسات و پرهيز از مخاطراتى است كه ممكن

است فرد را به گرفتارى‏هاى مختلف روحى و جسمى دچار سازد.

جاذبه بين دو جنس مخالف (زن و مرد) بسيار فراوان است؛ مخصوصا در سنين جوانى، كه اين جاذبه

و حساسيت در اوج خود مى‏باشد، در نتيجه هر چند جوان بخواهد رعايت مسايل شرعى و عرفى را

در دوستى با جنس مخالف بنمايد، اما تمايلات نفسى و وسوسه‏هاى شيطانى قوى‏تر از آنند كه

انسان گرفتار خطرهاى بزرگ نشود. به همين جهت عقل اقتضا مى‏كند انسان خود را در معرض خطرى

كه بسيارى از خوش باوران را گرفتار كرده قرار ندهد. قرآن در دو جا يعني يکي در

سوره مائده آيه 5 و ديگري

در سوره نساء آيه 25 زنان و مردان را از داشتن روابط دوستانه با جنس مخالف بر حذر داشته است و

آن را مورد مذمت قرار داده است. آيه 25 سوره نساء به مردان مي گويد با دختراني که روابط دوستي

مخفيانه اي با ديگران داشته اند ازدواج نکنيد. در آيه 5 سوره مائده نيز به مردان خطاب مي کند و

ميفرمايد شما با زنان پاکدامن مسلمان ازدواج کنيد و خود نيز پاکدامن باشيد نه زناکار و نه آنکه زنان

را در پنهاني دوست خود بگيريد.

در روايات آمده است، با نامحرم بيش از پنج كلمه ضروري صحبت نكنید

و نيز هرگز با او درجاي خلوتي قرار نگيريد.