فتواى به احتیاط آن است که مجتهد دستور به احتیاط بدهد.

مثلا بگوید:

اگر دو ظرف آب وجود دارد و مى دانى یکى از آن دو نجس است

امّا نجس را نمى شناسى باید احتیاط نموده و از هر دو اجتناب کنى.

ولى احتیاط در فتوا این است که مثلا بگوید:

قناعت کردن به یک تسبیح اربعه در رکعت سوم و چهارم اشکال دارد

و احتیاط آن است که سه مرتبه بخوانى.